Nasz organizm do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje określonych substancji odżywczych w odpowiednim stężeniu. Stężenie to jest zależne od tego, czy chorujemy, czy jesteśmy zdrowi. W pierwszym przypadku jego przywrócenie do pierwotnego stanu (lub dopasowanie go do aktualnych potrzeb pacjenta) jest konieczne dla polepszenia jego samopoczucia i wspomagania leczenia. Dziedzina medycyny skupiająca się na takich działaniach nazywana jest medycyną ortomolekularną. Na czym jednak one polegają? Co konkretnie określa się tym mianem?
Historia medycyny ortomolekularnej
Źródeł medycyny ortomolekularnej należy szukać w pracach dwukrotnego laureata Nagrody Nobla, doktora Linusa Paulinga. Na bazie swoich badań, naukowiec wysnuł wniosek, że w organizmie chorych zmienia się stężenie kluczowych dla jego funkcjonowania składników. Według Paulinga, by wrócić do pełni zdrowia pacjent musi uzupełnić te braki. Medycyna ortomolekularna skupia się na badaniu oddziaływania na siebie poszczególnych substancji odżywczych oraz ich znaczenia dla człowieka, a także sposobie ich przyswajania przez organizm.
Medycyna ortomolekularna – najważniejsze substancje
Które jednak składniki są z punktu widzenia medycyny ortomolekularnej szczególnie ważne? Oczywiście te, które mają kluczowe znaczenie dla właściwego funkcjonowania organizmu. Są to przede wszystkim pierwiastki, śladowe witaminy, minerały zdrowe tłuszcze, wszelkiego rodzaju substancje dostarczane wraz z pokarmami roślinnymi, aminokwasy, złożone węglowodany, pro i prebiotyki oraz enzymy proteolityczne. Spośród tych substancji pokarmowych najważniejsze są te, których ludzki organizm nie syntetyzuje sam.
